De kracht van zacht
Hoe textielkunstenaar Tineke Wetsteijn zachtheid en veerkracht verweeft
Door Pauline Poeze, juni 2025
Dat Tineke Wetsteijn met textiel werkt is geen verrassing. Na een omslag in haar werkende leven ontstond er weer ruimte om te scheppen. Vanzelfsprekend greep ze terug op haar passie. Al op haar zevende raakte ze gefascineerd door de lapjes die van de tafel vielen bij de naaister aan huis. Ze speelde ermee, en ontdekte zo de wereld van textiel.
Textiel is voor haar een materiaal dat uitnodigt tot aanraking. Op MK24, een creatieve werkplaats in Amsterdam, maakte ze ook kennis met boetseren — eveneens een tactiele ervaring. “Dat textiel zacht en rond is, vind ik prettig,” zegt ze. “Al horen er ook hardere delen bij. Maar: er is al genoeg hardheid en confrontatie in de wereld.”
Jong geleerd
In haar jeugd was handwerken nog een vast vak op de basisschool — voor meisjes, welteverstaan. Borduren, haken, breien: Wetsteijn vond het leuk, ondanks een strenge juf. Als serieuze puber nam ze een abonnement op Ariadne, hét maandblad voor handwerken. “In de jaren zeventig had je op elke straathoek een wolwinkel,” herinnert ze zich. “Macramé was hip. Op de pedagogische academie kreeg ik les in vernieuwende technieken. Vrij borduren sprak me het meest aan.. In de jaren tachtig maakte ik wandkleden en applicaties.”
Na een stilte in haar scheppende werk, hervond ze in 2014 haar creatieve vuur. Ze begon ze met een 2-jarige opleiding in Amsterdam, met aandacht voor stof verven, bedrukken en weven van Ginny Fleck. Ook deed ze borduurcursussen bij Cherilyn Martin. Ze deed een beeldtaal training bij Marjolijn van der Stoep om meer te leren van vormen en compositie. Nu rondt ze het tweede jaar af van MK24Xtra, waar ze leert zichzelf opdrachten te geven.
Portretten van kracht en zachtmoedigheid
Wetsteijn portretteert mensen die ze bewondert om hun kracht— mensen die, ondanks moeilijke omstandigheden, zachtmoedig blijven.
Zoals Nelson Mandela, van wie ze een dubbelportret maakte: jong en oud. “Hij verloor na 27 jaar gevangenschap zijn mildheid niet,” zegt ze. “Samen met Desmond Tutu vond hij een manier om zonder wraak een helend proces in gang te zetten.”
Momenteel verdiept ze zich in Gisele Pelicot. “Ik bewonder hoe zij een positieve draai weet te geven aan wat haar is overkomen. Ze draait de schaamte om, haalt haar recht, en is een inspiratiebron voor anderen. Een sterk voorbeeld voor vele vrouwen.” Wetsteijn bestudeert haar gezicht om de kern te vatten: zit het in de vastberadenheid van de mond? De zachtheid van de ogen?
De vertaalslag naar een textielapplicatie en borduurwerk kost tijd. Ze begint met een tekening om tot de essentie te komen. Dan volgt het werken met lagen en transparante stoffen, waarin textuur, kleur en structuur belangrijk zijn. De uiteindelijke vorm ontstaat gaandeweg. Zoals nu bij Gisele Pelicot: “De voorste laag is trots. Daarachter komen andere lagen en flarden.”